Kind van toen: Judi Krooneman (26 jaar)

Van ‘kind van toen’ naar honkballende, dansende ‘mevrouw’

24 jaar geleden begon Judi haar REIS op kinderdagverblijf Doremi in Helpman. Ze kwam daar toen, net als heel veel kinderen in die tijd, vier hele dagen, omdat haar moeder die dagen aan het werk was. Haar moeder zocht destijds opvang in een ‘goede wijk’ zodat Judi’s kinderopvangcarrière mooi aan kon sluiten op een ‘goede school’. Ze woonden zelf niet in de wijk Helpman. Toen Judi naar de Haydnschool ging, was er helaas geen plek op de naschoolse opvang. NSO de Carrousel zat vol en NSO de Notenkraker was nog in aanbouw. Ze kwam daarom eerst terecht in een gastoudergezin, maar nadat het gastgezin ging verhuizen kwam Judi als één van de eerste kinderen terecht op NSO de Notenkraker. Daar is ze vier dagen per week na schooltijd naartoe gegaan.

Ze heeft er t/m groep 8 op gezeten, totdat ze het niet meer leuk vond omdat ze de oudste was. Echter had het ook voordelen om de oudste te zijn, omdat Judi mocht voorlezen aan de kleinere kinderen en als ‘extra’ leidster mee op kamp mocht.

Op alle plekken heeft Judi het reuze naar haar zin gehad. Ze vertelt:  “Ik heb het altijd onwijs leuk gevonden en ik had lieve leidsters. Met name Jacqueline was heel cool; zij had een neuspiercing en een tongpiercing en deed aan capoeira (soort vecht-dans). Ze was een soort grote zus voor ons als oudste kinderen. We deden ook veel activiteiten. Ik weet nog dat we elk jaar op kamp gingen en naar de geitenboerderij zijn geweest, maar ik heb ook een ‘cursus Circus’ gedaan, inclusief optreden voor de ouders. Wat elk jaar ook een gezellige boel was, was het Sinterklaasfeest. Dan aten we patat en een snack en mochten we cadeautjes openmaken (nieuw speelgoed voor de opvang). Af en toe moesten we samenvoegen met de Carrousel, als de groepen te klein waren. Elk van ons vond alleen onze ‘eigen’ locatie altijd het leukste. Verder waren er dus veel leuke extra’s tijdens de vakanties, maar met name herinner ik me de vaste leidsters. Ik weet zelfs een aantal namen nog! Op den duur hadden we ook een groep vaste ‘oudsten’ met wie we het altijd leuk hadden. Het voordeel was dat eigenlijk alle kinderen van de twee scholen in de buurt op de NSO kwamen. Daardoor kenden we elkaar goed. Er werd ook gekeken naar wat jij leuk vond of waar jij goed in was; je kon je ontwikkelen als individu.”

Judi op Doremi

Judi heeft geen contact meer met de kinderen van toen. Ze woont ook alweer een hele tijd in Amsterdam, maar ze volgt nog wel één van de meisjes uit het gastgezin op Instagram. Wat haar droom ooit was weet ze eigenlijk niet meer, maar ze is in elk geval op honkbal gegaan. Ze heeft op het hoogste niveau gespeeld en is daar zelfs voor naar Amsterdam verhuisd! Inmiddels honkbalt ze niet meer, maar danst ze en geeft ze Zumba-lessen. Judi is een zorgzame en enthousiaste jongedame geworden, die na een studie kinderpsychologie nu werkzaam is als gezinsvoogd in de Jeugdzorg en steeds vaker ‘mevrouw’ genoemd wordt.

De kinderopvang, zegt Judi, heeft haar de mogelijkheid gegeven om veel met andere kinderen van de school buiten te spelen, die woonden namelijk allemaal bij elkaar in de buurt in tegenstelling tot Judi zelf: “Daarnaast hebben de buurt en de scholen rondom het kinderdagverblijf en de naschoolse opvang zeker invloed gehad op mijn motivatie om goed mijn best te doen op school en te gaan studeren”.  Een leuke anekdote heeft ze ook nog voor ons: “De meest memorabele anekdote komt van Doremi. Daar hielden de leidsters boekjes bij met wat ik deed en zei. De kindertoiletjes waren ‘open’, zodat leidsters makkelijker konden helpen gok ik zo. Een keer zat ik naast een jongetje op de wc. Ik heb hem toen gecomplimenteerd met zijn mooie piemel (3 jaar).”

Hartelijk dank ‘mevrouw’ Judi voor jouw mooie verhaal! Jij bewijst maar weer eens dat kinderopvang veel mooie herinneringen en veel bagage oplevert om te kunnen worden wie je bent: jezelf!

Ben jij ook een kind of ouder van toen en wil je jouw SKSG-verhaal ook met ons delen? Mail dan naar sksg115jaar@sksg.nl.